رمانتیسم در اشعار فریدون توللی

نام: معصومه نام خانوادگی: بهمه ای مقطع تحصیلی: کارشناسی ارشد رشته و گرایش: زبان و ادبیّات فارسی استاد راهنما: دکتر یوسف نیکروز تاریخ دفاع: 21/6/1391 رمانتیسم در اشعار فریدون تولّلی چکیده در این پژوهش، عناصر مکتب رمانتیسم در آثار غنایی فریدون تولّلی(رها، نافه، پویه، شگرف، بازگشت و کابوس) بررسی می شود. به این منظور ابتدا تعریفی از رمانتیسم و تاریخچه ی آن در اروپا و ایران ارائه می دهیم. به گمان بسیاری از صاحبنظران، تأثیرپذیری عمیق تولّلی از مکتب رمانتیسم به دلیل آشنایی او با زبان فرانسه و با آثار شاعران رمانتیک فرانسوی است. می توان گفت شمار نوآوری ها و بهره بردن از اصول مکتب رمانتیسم، در آثارِ او در مقایسه با همعصرانش، به مراتب بیشتر است. ویژگی های اصلی و شناخته شده ی این مکتب عبارتند از: احساس، عشق، تخیّل، طبیعت گرایی، هنجارگریزی، نوگرایی، عریان گویی و.... تولّلی از جمله شاعرانِ رمانتیک و احساس گرا است که در آثار خود نوآوری های در خور تأمّلی داشته است. از جمله در حوزه ی شکل(قالب نو و چهارپاره)، زبان(به کار بردن زبان عامیانه)، صور خیال(تشبیهات و ترکیبات و تصویرآفرینی و توصیفات بدیع)، محتوا(عشق، غم و اندوه و مرگ اندیشی و خودستایی و گله و شکایت و...). وی همچنین بیش از دیگر همعصران خود از دیگر ظرفیّت ها و عناصر اصلی رمانتیسم در اشعار خود بهره جسته است. کلمات کلیدی: رمانتیسم، شعر نو پارسی، ادبیّات غنایی، فریدون تولّلی.